Nieuwsbrief november 2014: Wist u dat ... de kermenaaj visite rond half januari plaatsvond?
Wat was het toch een gezellige avond als ze bij oom Piet en tante Stien op de boerderij een varken hadden geslacht, en alle ooms en tantes op de karbonade visite werden uitgenodigd, meestal half januari ongeveer. Het moest al heel gek gaan als niet iedereen present was op de afgesproken avond, zo druk was het in de winter toch niet op de boerderij. Die dichtbij woonde kwamen met de voet, verder weg met de fiets. Tegen dat het donker werd en klaar met eigen werk, ging ieder zich op zijn zondags aankleden. De fietslampen waren allen nagekeken want ze moeten in het donker heen en terug.
Tegen een uur of zes was iedereen aanwezig. Oom Piet had als gastheer natuurlijk ook zijn beste pak aan, tante Stien had haar mooiste jurk aan en haar mooiste schort voor. De tafel was al gedekt, en ieder had zowat zijn vaste plaats. De gastheer en gastvrouw bovenaan en de rest zo'n beetje op leeftijd. Op de tafel stond wit brood van witte tarwemeel, krenten- en suikerbrood, extra besteld bij de bakker in het dorp, en goede boter in de botervlootjes bij deze gelegenheid.
Als iedereen gezeten was, kwam de warme karbonade ('werme kermenaaj') op de tafel, die op twee manieren was gebraden aan een stuk, en dan in dunne schijfjes gesneden of heel gaar gebraden, en kort gesneden als een soort verstoofsel zwemmend in het warme vet, van een beetje vet was toen nog niemand bang. Dit werd zo met de lepel op een snee brood geschept het meest gegeten door de mensen met een kunstgebit, of slechte tanden.
Werme kermenaaj án schiefkes
Werme kermenaaj verstoofsel
Tussen de boterhammen door vertelde tante Stien met tranen in haar ogen, dat ze vorige week de knecht naar huis hadden moeten sturen. Ze hadden in de gaten gekregen dat hij met de meid vrijde, en een vrijend paar onder een dak hoorde niet, over zijn werk was geen klagen, dat deed hij prima. Zo werd over en weer nog veel verteld op zo`n avond. De tantes hadden door mekaar het hoogste woord. Bij de mannen had de suikeroom uit Venlo het voor het zeggen hij was er altijd en werd ook altijd flink in de watten gelegd, je weet wel waarom.
Toen allen goed getafeld hadden gingen de mannen, volgens goed gebruik, nog naar het vee op de stallen kijken hoe het erbij stond. De vrouwen moesten nog even de kelder in om te kijken hoe dik het spek en de hammen waren in de spek kuip.
Nadat de ooms en tantes hun rondje gedaan hadden gingen ze weer aan tafel, dit keer voor een paar borreltjes en wijntje en een kop koffie. Daarna werden er aanstalten gemaakt om weer naar huis te gaan. Oom Piet en tante Stien werden nog hartelijk bedankt voor de geweldige avond. Tegen een uur of tien was ieder weer thuis.