2019-03: Wist u dat … rondtrekkende kooplieden uit jaren 1950-1960 aan de deur kwamen?

Een marskramer is een rondtrekkende koopman. Een mars is een op de rug gedragen mand, niet te zwaar want vandaar het gezegde ”hij heeft niets in zijn mars,” dit zijn dikwijls van allerhande kleinere spullen voor huishoudelijk gebruik. De vele huisvrouwen op het platteland waren meestal zijn klanten, die gingen voor een of ander kleinigheidje niet naar het dorp, of in het ergste geval naar de stad.

Als in de lente weer de gebruikelijke grote poets gedaan werd zag je weer een koopman gaan. Deze had een grote rieten mand op zijn fiets en achterop een paar grote koffers. Alles voor gebruik bij schoonmaak of in de keuken.

In de lente en zomer kwam hier in de regio ook nog een koopman met paard en wagen, waarop allerhande gereedschap voor boeren en tuinders lag, om aan de man te brengen, ook voor werkzaamheden op het land.

Ook kwamen uit de regio in de lente en herfst reizigers langs, met stoffen en kleding. In Melderslo is een veel gehoorde naam: de Ponti uit Swolgen, Cruysberg uit Tienray, Kurvers uit Horst en Jan v. Dijk van Fa Thomassen uit Venray. Ook herinneren mensen zich nog Han Dut uit Venlo die probeerde ondergoed aan de man te brengen. Straatman uit Venray verkocht huishoudelijke artikelen zoals potten en pannen.

Ook woonwagenbewoners en bedelaars klopten vaak aan bij de boerderijen met de vraag om iets te eten. Vaak gaf men dan brood met bijvoorbeeld balkenbrij of een bord soep. Dit werd dan heel bescheiden buiten op de stoep opgegeten. Het schijnt ooit gebeurd te zijn dat de soep, die blijkbaar van mindere kwaliteit was, later werd teruggevonden in de gereedstaande laarzen op de stoep!

Soms verkochten deze woonwagenbewoners kleine benodigdheden zoals elastiek, knopen, wasknijpers, scheerzeep en haarspeldjes.

De voddeman en vellenman (konijnen) haalden tegen een kleine vergoeding hun spullen op.

Voor allerlei reparaties en werkzaamheden melden zich: ketellappers, schieresliep, schoenmakers, stoelenmatters, mandenvlechters en paraplu-reparateurs.

De bakker en kruidenier bezorgden de boodschappen aan huis, en op de boerderijen  beschikte men zelf over groenten, fruit, vlees en melk.

In het voorjaar reed ook vele jaren hier een wagen en later busje rond van het Blindeninstituut uit Grave met bezems, borstels en andere schoonmaak artikelen.

De krant en post werd, bij gebrek aan een brievenbus, vaak achterom gebracht tot in de keuken en de eerste AOW pensioengerechtigden kregen hun uitkering contant overhandigd na het zetten van een handtekening. Sommige postbodes werden daarvoor doorverwezen naar de slaapkamer waar Opa nog in bed lag, en handelden daar netjes hun zaken af.

Meestal eenmaal per jaar kwamen paters uit kloosters uit de omgeving voor een jaarlijkse termijn aardappels of graan.

Allemaal beelden die op het platteland en dus ook in Melderslo tot de jaren 1950-1960 gewoon waren. Intussen vullen zich in de 21e eeuw de Melderslose straten met vele pakket- en andere bezorgdiensten. De Marskramers van de 21e eeuw!

Kleerhangers
Kleerhangers van verkopers uit de regio.

Nagekomen 1-4-2019 van Piet Lenssen: Iedereen kende ook de kooplieden uit Siebengewald die jaarlijks langskwamen met de fiets zwaar bepakt met heibezems en touw. Bij Siebengewald waren nog geschikte heidevelden op ander plaatsen waren veel heidevelden ontgonnen. Siebengewald was het dorp van de bezembinders, tegenwoordig ook met carnaval. Voordat de tractoren kwamen had iedere boer kar en ploeglijnen nodig voor de besturing van de paarden. Ook was dit touw geschikt en nodig voor het binden van stro en hooi transport op kar of wagen. Ook kwamen tot 1980 vaste kooplieden langs de deur uit Helmond, eerst kwamen ze met de bromfiets later met de auto, speciaal een schoenenverkoper was er bij, als neven beroep was hij muzikant in danszalen op de kermissen in de buurt. Ook een kledingverkoper, speciaal spijkerbroeken bood hij te koop aan, kwam regelmatig uit Helmond. Hij had geleerd dat spijkerbroeken moesten verkleuren anders wilden de boerendochters ze niet. Aanvankelijk had hij ze aangeboden als kleurvast, hiervan was hij gauw bekeerd, want kleurvast was niet in de mode hier. Als de bekende touwverkoper richting huiswaarts ging en zijn fiets hing nog vol touw, gaf hij hoge kortingen.